Światowy Dzień Ziemi.

 


    Witam serdecznie Wszystkich po dłuższej przerwie. Dziś będzie trochę o ekologii. 22 kwietnia obchodziliśmy Światowy Dzień Ziemi. Dlatego też postanowiliśmy udać się do przedszkola z tematem: Jak chronić naszą planetę Ziemię? Uważam, że już od małego ta edukacja w tej dziedzinie jest bardzo ważna. Problem zanieczyszczania peruwiańskiej dżungli jest bardzo poważny. We krwi każdego Peruwiańczyka jest to, żeby wyrzucać śmieci na ulicę, czy też do rzeki. I potem w tej samej rzece piorą ubrania, myją się, łowią ryby do zjedzenia. Problem higieny jest bardzo niski, co powoduje wiele chorób. 

    Małe dzieci z łatwością odpowiadały na nasze pytania, jak chronić naszą przyrodę, żeby żyć w czystym środowisku. Dzieci wiedzą, że śmieci należy wyrzucać do kosza, że należy pielęgnować rośliny i drzewa. Ta edukacja maluchów później jakoś zaciera się bardzo szybko, i nikt już nie pamięta o tym, żeby dbać o nasze środowisko. Do zanieczyszczenia rzek i dżungli w dużym stopniu przyczyniają się duże firmy, które wydobywają paliwo, zanieczyszczając rzeki, nie robiąc sobie nic z przestrzegania prawa. 

    Kiedy byłem w przedszkolu, rozmawiałem z dziećmi, uświadomiłem sobie, jak bardzo ważna jest edukacja małych dzieci, aby później nie powielały tych samych błędów, co dorośli. Wierzę w to, że chociaż jedno dziecko z tych wszystkich odwiedzonych, zapamięta sobie, że przyszłość naszej przyrody jest w naszych rękach. 

      Nasza Ziemia jest darem dla nas, dbajmy  o nią. 

      

Dzieciaki podczas swoich zajęć.                             Końcowy efekt pracy.









Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nasz ślub.

Obraz
  To był długo wyczekiwany dzień dla nas, aż w końcu nadszedł. Czas pandemii, ograniczenia i wprowadzenie nowych zakazów, spowodowało, że musieliśmy przenieść nasz ślub z 7 na 6 lutego. Wprowadzili zakaz przemieszczania się w niedziele, dlatego cała nasza uroczystość odbyła się w sobotę. W kościele były takie pozytywne emocje, ogromne przeżycie dla nas, no i ja tym razem stałem po drugiej stronie ołtarza. Na nowo powrót do życia sakramentalnego, coś pięknego. Po mszy udaliśmy się na zasłużony obiad, potem oczywiście nie zabrakło tańców. Cała impreza skończyla się o 20:00, ponieważ o 21:00 w Iquitos zaczyna się godzina policyjna, dlatego wszyscy goście musieli bezpiecznie wrócić do swoich domów.                                                                                                                                                                                           Więcej zdjęć możecie zobaczyć na moim Instagramie @okodzungli.                                                
Czytaj więcej

Oko, serce i Covid-19.

Obraz
                                                                                                                      Wizyta u okulisty.        Oko, serce i Covid-19.  Tak w skrócie można przedstawić to, czym obecnie żyję. Zacznę wszystko od początku.                Pewnego dnia obudziłem się, i moja żonka zauważyła, że mam oko czerwone. Jakiś mały wylew zrobił mi się w oku, nawet nie poczułem tego. Może za dużo czasu przed komórką (Netflix), a może jakiś zbyt duży wysiłek wpłynął na kondycję mojego oka. Jak się później okazało, złapałem też zapalenie powiek, dostałem maść i krople do oczu. Przy okazji zbadali mi wzrok, mam bardzo dobry.        W tym samym czasie, Feli zrobiła test na koronawirusa, i wyszedł pozytywny. Ja też zrobiłem, i mój wynik był negatywny. Dziwna sprawa, bo za dwa dni powtórzyłem test, i też wynik negatywny. Możliwe, że w ubiegłym roku miałem już tego wirusa, i teraz jestem odporny, choć test nie wykazał, że mam przeciwciała. Zobaczymy, co będzie dalej. Feli
Czytaj więcej

Kilka słów o mnie.

Obraz
  Jak to się stało, że trafiłem do peruwiańskiej dżungli? Nazywam się Paweł Stanios i zapraszam Cię w podróż do przepięknego świata, jakim jest amazońska puszcza.                         W 2013 roku, przyleciałem do Iquitos, jako ksiądz- misjonarz, który postanowił głosić ewangelię w mieście Iquitos,   słynnym  z tego, że można dostać się do niego jedynie samolotem lub statkiem. Nie ma drogi lądowej. To było zawsze moje marzenie, wyjechać na misje.                            Po dwóch latach posługi misyjnej podejmuję decyzję, żeby ożenić się z Felicitą, moją żoną. Nie mogłem prowadzić podwójnego życia. Trzeba mieć jaja, żeby podjąć taką decyzję- powiedział mi ktoś z moich bliskich.                       Obecnie pracuję jako nauczyciel religii i nadal czuję się misjonarzem w kraju, gdzie potrzeba ludzi wiary, misjonarzy, którzy będą głosić Jezusa Chrystusa. Nic nie daje mi takiej satysfakcji, jak poznawanie nowych ludzi i rozmowy z nimi.                          Oprócz tego każdego dn
Czytaj więcej